Je moet er in een uitstalling van vaste planten maar net tegenaan lopen. Hoewel de plant vrij algemeen is in Centraal-Europa, is hij in de Alpen zeldzaam. Daar is deze akelei beschermd. De Alpenakelei is er voor liefhebbers van iets bijzonders en groeit alleen op kalkrijke grond.
Een Alpenakelei (Aquilegia alpina) wordt ongeveer 45 centimeter hoog en groeit in bergachtige gebieden tot een hoogte van tweeduizend meter. Aan randen van loofbossen of in bossen met een open structuur is de plant aan te treffen in gezelschap van onder meer nieskruid. Een Alpenakelei is daarom geschikt voor een plaats in de halfschaduw. De botanische naam Aquilegia is afgeleid van de Latijnse woorden aqua = water en legere = verzamelen.
 |
| Een Alpenakelei bloeit met schitterend zachtblauwe bloemen |
|---|
Bloemkelkbladen van de Alpenakelei hebben, naar de top toe gezien, een gekromd spoor. Het is een typerend kenmerk van akelei. De bloemkelkbladen worden drie tot vier centimeter lang. De buitenste zijn bij het uitlopen diepblauw en worden later lichtblauw. De binnenste kroonbladen zijn witgeel en hebben aan de voet een blauwe macule. Bloemen worden bezocht door hommels en huidvleugeligen (hymenopteren).
De bladeren zijn dubbel drietallig: er zijn drie blaadjes en die zijn weer driedelig gelobd. Een Alpenakelei bloeit van juli tot en met augustus. Na bevruchting komen er licht behaarde blaasvormige vruchten aan. De blaasvrucht bestaat uit een enkel vruchtblad met een overlangse naad. Bij rijping van de vrucht barst deze langs de naad open. Akelei behoort tot de grote familie van de boterbloemachtigen (Ranunculaceae).
De Alpenakelei is geschikt als rotsplant, als onderbeplanting van opgaande struiken in een kuip of als groep in een beschaduwde border. Kies als grond potgrond, waaraan flink wat kalk is toegevoegd. Zorg ervoor dat de grond permanent vochtig blijft. De Alpenakelei is zwak giftig, maar daarom hoef je een aankoop niet te laten.
