Onlangs wandelde ik als uitgelaten stedeling langs boszomen in het middenoosten van het land. Randen van bossen, struwelen en akkers interesseren mij zonder meer, omdat zo’n milieu-overgang specifieke planten en vegetaties te zien geeft.
 |
Zo zag ik een groep vingerhoedskruid, paars en wit. Waren ze verdwaald of hoorden ze in deze zoomvegetatie thuis? Bij het zien van de bloemen van het vingerhoedskruid krijg ik altijd een associatie met kabouterverhalen. In de klokvorm van de bloem herken ik het karakteristieke kaboutermutsje en ook de roodpaarse kleur zal er het nodige aan bijdragen. De naam vingerhoed klopt niet helemaal, want de hoed eindigt toch min of meer in een puntvorm?
Vingerhoedskruid of Digitalis komt inderdaad van nature in sommige delen van Nederland in het wild voor. Voorkeursplaatsen: vrij gekapte plaatsen in het bos, hoog gelegen, maar toch vochtige gronden en ruige terreinen. Een specifieke soort, Digitalis lutea, die geel bloeit, komt op kalkrijke plaatsen voor. In het uiterste zuiden van Zuid-Limburg is deze soort nog wel aan te treffen. Digitalis purpurea komt het meeste voor. Deze soort heeft een groot verspreidingsgebied in Europa.
 |
| Digitalis samen met stokroos |
|---|
Digitalis purpurea is ook de soort die altijd in tuinen staat met witte en purperpaarse bloemen. De bloei verloopt van onder naar boven langs de bloemstengel. De ‘klokken’ worden graag bezocht door hommels en bijen, die er tijdens het nectar zuigen volledig in verdwijnen.
Digitalis is een makkelijke plant om te houden als er maar een vochtig humeuze en het liefst halfschaduwrijke plaats is. Sommigen vinden het kruid een plaag. Na bestuiving van de bloem vormt zich een zaaddoos, waarin tientallen bruine zaadjes zitten. Is de zaaddoos rijp, dan leegt die zich spontaan en ben je vele vingerhoedskruiden rijker. Ga je met een rijpe, uitgebloeide zaadstengel lopen, dan ontkiemen her en der nieuwe planten op onverwachte plaatsen.
Wie nog geen kennis heeft gemaakt met deze toch heel mooie bloeier, moet weten dat vingerhoedskruid een tweejarige plant is. In het eerste jaar vormt zich een rozet van bladeren. De bladeren zijn donkergroen en voelen ruw aan. Over de onderkant van het blad ligt een witte waas. In het eerste jaar kan in het najaar worden verplant. Worden ze in het tweede jaar verplant, dan wordt de bloemstengel niet zo hoog en is de bloei minder. In het tweede jaar ontwikkelt de bloemstengel zich vanuit het hart van het rozet. Die kan wel 2 – 3 meter hoog worden. Het blad kan door schimmelziekten als meeldauw en de bladvlekkenziekte lelijk worden. Giet daarom niet op het blad en de stengel. Verwijder aangetast blad.
Digitalis is giftig!Wees dus voorzichtig met het verplanten van Digitalis als u een open wond aan handen of armen hebt. Het ‘gif’ van Digitalis is weliswaar niet dodelijk, maar kan tot hartritmestoornissen leiden. De ‘giftige’ stof is digitaline en wordt onder andere gebruikt om de hartspier te beïnvloeden. |
