Laurier kennen de meesten van ons hoofdzakelijk als het ‘lastige blaadje’ in de soep. In culinaire termen is laurier bestanddeel van het bouquet garni. Het sterk aromatische blad geeft, als het licht wordt gekneusd, een verfijnde smaak aan tal van gerechten. Laurier komt van nature voor in gebieden langs de Middellandse Zee, op de Azoren en de Canarische Eilanden. Laurier (Laurus nobilis) wordt al sinds de oudheid gekweekt.
 |
| Bij ons bloeit Laurus nobilis zelden |
|---|
Twijgen werden door de Romeinen gebruikt als lauwerkrans, maar dat niet alleen – ook tuinen worden er als boom of als haag mee gesierd.
Van de laurier zijn twee soorten bekend. De gewone laurier (Laurus nobilis) is daarvan het bekendste. De Canarische laurier (Laurus azorica) heeft langere en meer lichtgroene bladen vergeleken met de gewone laurier, waarvan de bladen diep donkergroen zijn. Beide soorten kunnen uitgroeien tot hoge bomen, maar de Canarische laurier wint het van de echte laurier. Die kan tot ruim twintig meter hoog worden. In landen langs de kust van de Middellandse Zee worden laurieren bij restaurants wel gebruikt als omgrenzing van terrassen om een gedeelte van het trottoir mee af te zetten. In ons land is laurier meestal te koop als in pot gekweekte struik; geschikt als bijgewas, vormboompje voor terras en balkon. De laurier is goed bestand tegen zilte wind en dus uitstekend te gebruiken in gebieden langs de kust.
 |
 |
|
| De laurier is goed te gebruiken als haag. [Giardino di Boboli, Firenze (It.)] |
Hagen en bomen versterken de vorm van de ruimte. (l’Isolotto in de Giardino di Boboli) |
|---|
Verzorging
Een laurier kan groeien in zowel een gematigd warm als een vrij koud klimaat. Langdurige vorst wordt echter niet verdragen. Vorst onttrekt te veel vocht aan het blad (fysiologische verdroging). Een laurier kan dus het beste in de winter overwinteren op een vorstvrije plaats in huis, waarbij de temperatuur best een paar graden van het nulpunt, naar onder en boven, mag afwijken gedurende de overwintering.
Een laurier verlangt een humusrijke, goed doorlatende grond en groeit zowel in de zon als halfschaduw. De grond kan het beste permanent licht vochtig worden gehouden. Tijdens het groeiseizoen kan de struik in vorm worden gehouden. Meestal is de laurier bij ons een vormboompje, dat met een heggen- of snoeischaar in vorm wordt gehouden.
 |
| Haag en hagen als vlakken [Giardino di Semplici, Firenze (It.)] |
|---|
De bladen zijn prima te gebruiken om te drogen of om vers te worden verwerkt in gerechten.
De laurier is bij ons onvoldoende winterhard om bijvoorbeeld als haag te worden gebruikt. Daarom wordt een vervanging gebruikt in de vorm van de laurierkers (Prunus laurocerasus). De echte laurier (Laurus nobilis kan in ons klimaat dus uitsluitend vanaf het voorjaar tot halverwege de herfst buiten blijven.
In landen rondom de Middellandse Zee kan de echte laurier uitgroeien tot een matig hoge boom vab tot twaalf meter. Wie een koude kas heeft en kan voldoen aan een goede overwintering, zal op den duur over een aardig hoge struik kunnen beschikken. Voor echt hoge bomen en toepassingen van de laurier zal men vooral zijn ogen in Spanje en Italië de kost moeten geven. Daar ook komt de laurier tot volle bloei. Van begin lente tot aan de herfst bloeit hij daar met stervormige bloempjes. Later worden de in groepjes bloeiende, crèmewitte bloemen gevolgd door ronde, groene vruchtjes, die in de loop van het seizoen van diepblauw naar paarszwart verkleuren.
