Hertshooi groeit in het wild en er zijn talloze gekweekte kruidachtige en halfheestervormen van. Waaraan de plant z’n naam ontleent, is voor mij een raadsel. Met de beste wil van de wereld is er niets van een hert aan te ontdekken en het lijkt mij dat herten ook niet hun slaapplaats ermee versieren.
 |
| Sint Janskruid komt in bossen en op heide voor |
|---|
Belangrijker is dat deze planten de hele zomer onafgebroken bloeien.
In het wild groeiende hertshooi (Hypericum) komt in veel milieus voor: het groeit in het water, op matig vochtige gronden en op puur droge gronden. Het zijn geen planten van een en dezelfde soort. Elk milieu kent een of meer soorten die daar geschikt voor zijn. Zonder uitvoerig stil te staan bij al die soorten, komt Hypericum perforatum het meest voor. Het is een (wilde) plant, die op droge grond groeit. Van dit hertshooi of Sint Janskruid wordt tinctuur van blad en stengels getrokken. Alle hertshooisoorten hebben klieren die voornamelijk in de bladeren zitten en die een bepaalde stof afscheiden. De tinctuur wordt gebruikt tegen onder andere ischias, zenuwaandoeningen en brandwonden en is vaak een toegevoegde stof bij antidepressiva. Vrijwel alle dieren die hun voedsel in de wildernis zoeken, mijden hertshooi vanwege deze stof.
De beste soorten
Als bodembedekkende kruidachtige plant is Hypericum calycinum het meest geschikt.
 |
| Hypericum calycinum is een goede bodembedekkende plant |
|---|
Hypericum ‘Hidcote’, Hypericum inodorum, Hypericum mooserianum en Hypericum adrosaemum zijn struiken die als groep of als solitair zijn aan te bevelen. Van deze soorten bestaan ook weer diverse cultuurvariëteiten.
Hypericum calycinum is groen blijvend en wordt niet hoger dan dertig centimeter. Het blad is donkergroen met een blauwe zweem erover. De soort groeit ook goed in een schaduwrijke situatie. Plant deze Hypericum bij voorkeur op een humusrijke grond. Op (vochtige) klei doen ze het ook heel goed. Een waarschuwing: slakken houden zich graag schuil onder dit hertshooi, maar ze eten er niet van.
Halfheester
Hypericum adrosaemum is een halfheester.
 |
| De bloemen hebben opvallende bundels meeldraden. In de herfst kleuren de bessen van rood naar zwart |
|---|
De stengels van de plant verhouten naarmate het seizoen vordert. In het najaar moeten de stengels bij de grond worden afgeknipt. Dit karweitje dat elk jaar terugkeert, wordt ruimschoots goedgemaakt door de sierwaarde van dit struikje. De bladeren van deze soort staan kruisgewijs tegenover elkaar. Het geeft het sierlijke effect aan de stengels. De bloemen staan op de toppen van de stengels. Ze zijn maar drie à vier cm groot, maar de lange meeldraden stelen de show; het zijn net verstijfde wimpers. Hypericum androsaemum (andros = man, mens – haima = bloed) bloeit van begin juni tot eind september. De struik wordt tot ongeveer één meter hoog.
Het blad verkleurt in de herfst opvallend naar een diep koperkleurige tint. Dan ook is het de tijd dat de bes van rood naar diepzwart kleurt. Zowel met bloem en in bes leent deze hertshooi zich uitstekend om in boeketten te worden gestoken. Al met al een struikje dat zeer de moeite waard is. Het is een gezonde plant. Ziekten en aantastingen komen er nauwelijks op voor.
