Jammer genoeg heeft niet iedereen een tuin zo groot als een weiland. Maar wie wel een flinke lap gras heeft liggen en nog op een veenachtige bodem ook, zou eens wat kleur kunnen aanbrengen in het egale groen door kievitsbloemen te planten. Zoals de kievit (Vanellus vanellus) bewoner is van het boerenland, zo is dit ook van nature met de kievitsbloem gesteld.
 |
| In het voorjaar verschijnen de sierlijk knikkende purperkleurige of witte bloemen |
|---|
De kievitsbloem komt in Europa in het wild voor op vochtige gronden. Het is een van mijn toppers onder de bolgewassen. Ze lenen zich voor halfschaduwsituaties en plaatsen waar in hoofdzaak in de morgen zon is. Eenmaal geplant heb je er geen omkijken meer naar. De planten ‘verwilderen’ gemakkelijk. Begin vooral met een flinke groep bollen uit te planten. De bollen worden 6 – 10 cm diep geplant. In een weideachtige situatie kunnen de bollen breedwerpig worden uitgestrooid, zodat een meer natuurlijk beeld ontstaat wanneer ze bloeien. Plant de bol daar waar ze terechtgekomen zijn in het gras. Nogmaals: kievitsbloemen groeien alleen op een vochtige veenachtige bodem. Een vergelijkbare situatie is natuurlijk ook in een kleine tuin te creëren.
Een heel apart patroon
De kievitsbloem behoort tot de familie van de lelieachtigen (Liliaceae). De botanische naam is Fritillaria meleagris. Meleagris is afgeleid van Meleagros, de koning van Kaludon uit een Griekse sage. Letterlijk betekent meleagris parelhoen. De bloei begint in april en eindigt in mei. De bloemen zijn spectaculair getekend. De patroontekening lijkt op een slangenhuid. Rode en witte vierkantjes lijken als schubben op de bloemkelken te liggen. In het begin van de bloei zijn de bloemkoppen naar de grond gericht. Wat later in de bloeifase staan de kelken stijf rechtop en bovendien geuren ze dan.
Kievitsbloemen vermeerderen zich zelf
Zijn er eenmaal bollen geplant, dan komen er elk jaar wel weer nieuwe plekken met bloemen tevoorschijn. De kievitsbloem vermeerdert zich door het vormen van kleine bollen op de moederbol. Deze broedbolletjes gaan daarna hun eigen leven leiden. De bloem vormt aan het einde van de bloei zaden. Deze kiemen gemakkelijk, maar het duurt toch wel zo’n 3 – 4 jaar eer deze zaden bloeirijpe bollen zijn geworden. Uit zaad ontstane kievitsbollen kunnen er naar bloeikleur anders uitzien dan hun ouders. Er kunnen dan meer paars getinte of helemaal witte exemplaren te zien zijn.
