Je moet wel even nadenken waarom egelskop iets te maken heeft met een egel. Een egel houdt niet van moerassen en zeker niet van zwemmen. Egelskop groeit langs waterkanten van sloot en plas. Het is absoluut een veenvormer. In juli – augustus staat de plant in bloei en zijn ook de vruchten goed te zien.
 |
| Kleine egelskop (Sparganium emersum). Bloemen en vruchten zijn gelijktijdig aanwezig. |
|---|
Dan ook is het verband met een egelskop verklaarbaar.
Heeft egelskop wel sierwaarde? Zo op het eerste gezicht zien de vruchten er wel bijzonder uit. De crèmewitte bloemen zijn niet daverend spectaculair om te zien. Botanisch zijn ze wel interessant: elk bloempje bestaat uit één stamper (vrouwelijk) of uit één of drie meeldraden (mannelijk). De bloemen zijn dus eenslachtig en eenhuizig.
Egelskop is geschikt voor vijvers met een brede moerasoever. Wie een natuurlijke aanblik van de oever(beplanting) nastreeft, heeft er een sterke plant aan. Het is een probleemloze oeverbewoner, die trouw ieder jaar terugkeert.
 |
| Close-up van de vruchten. Het snoetje van een egel is er wel in te ontdekken. De vruchten zijn ongeveer 1 – 1,5 cm groot |
|---|
De plant overwintert met wortelstokken.
Naast lisdodde en gele lis is egelskop hier op z’n plaats.
Gedroogde stengels met vruchten van de grote of kleine egelskop, al of niet in kleur gespoten, zijn een aardige versiering voor op de vaas.
Soorten en maten
Egelskop is geen bijzondere plant en komt algemeen voor. Zo is er een grote, kleine, kleinste en drijvende egelskop. De opgesomde reeks namen, is recht evenredig aan de mate van zeldzaamheid of het voorkomen ervan. Egelskop behoort, net als zwanebloem en nog veel meer planten, tot de helofytische verlandingsvegetaties bij zoet water. Alle hebben ze de vorm van de vrucht gemeen: een bolvormig lichaam dat bezet is met piramidaal cilindervormige vruchtjes. Met wat fantasie heeft de vrucht ook wat weg van een ploertendoder. Egelskop is een soort uit de lisdoddefamilie Typhaceae.
