Wat alle succulenten met elkaar gemeen hebben, is dat ze in het groeiseizoen water opslaan in blad, stengel of wortels. Hierdoor is de plant in staat om extreme perioden van langdurige of fysiologische droogte te overbruggen.
 |
| Aloë plicatilis heeft lange, riemvormige bladen |
|---|
Het zijn uitgesproken liefhebbers van de zon. De zon zet het mechanisme in werking, dat vocht aantrekt. In koude tijden wordt het nodige vocht aan het blad of wortels onttrokken. Met wat extra zorg is een grote verscheidenheid aan succulenten bestand tegen winters weer.
Aloë
Aloë behoort tot het omvangrijke geslacht van de lelieachtigen (Liliaceae). In het Midden-Oosten is de plant al lang in cultuur. Van Aloë barbadensis (syn. Aloë vera) werd het sap al door de Egyptenaren gebruikt om hun mummies mee te balsemen.
 |
| Sap van Aloë barbadensis wordt in cosmetica- artikelen gebruikt |
|---|
In veel cosmeticamiddelen is Aloë nog steeds een wezenlijk bestanddeel. Aloë arborescens is in West-Europa het langst in cultuur. Het is een forse plant met lange bladen en stekelige punten op de bladzoom. Ze zijn vaak te vinden als kuipplant op buitenplaatsen en kastelen. Er bestaat een volledig groene en een bonte variëteit.
Alle Aloë’s moeten in het najaar binnen bij een koele temperatuur overwinteren. Het zijn planten die je in een kuip te pronk zet. De planten bereiken een respectabele leeftijd bij een goede verzorging. Zorg er wel voor dat Aloë in de zomer niet verdroogt. Juist in het groeiseizoen (april – september) heeft de plant veel water nodig. In de winter wordt er geen water meer gegeven. Plant Aloë in een mengsel van potgrond met daaraan toegevoegd een hoog percentage klei of leem.
Goede soorten van het geslacht zijn o.m: Aloë ferox met blauwgroen blad en pittige stekels (deze soort wordt vaak te koop aangeboden), Aloë plicatilis, Aloë cilliaris, Aloë mitriformis, Aloë saponaria.
 |
 |
 |
||
| Agave americana wordt wel de ‘honderdjarige Aloë’ genoemd. Hier afgebeeld: Agave americana ‘Mediopicta’ |
Agave arborescens is nog steeds de meest geziene succulent in voorname tuinen. |
Agave ferox lijkt op Agave arborescens, maar heeft donkergroene en meer naar binnen gekromde bladen |
|---|
Agave
Columbus heeft Agave americana naar Europa gebracht. In de volksmond wordt deze plant de ‘honderdjarige Aloë’ genoemd. Aanvankelijk werd deze plant gerangschikt onder de Aloë’s. Men dacht dat de plant eens in de honderd jaar bloeide. Dat is een misverstand. Hij bloeit na zeven jaar en sterft vervolgens wel af, maar niet zonder een nieuwe loot aan de basis te hebben gevormd. De bonte variëteiten groeien langzamer dan hun groene of blauwgroene soortgenoten.
 |
| Agave victoriae-reginae heeft spatelvormige bladen. Het rozet wordt tot veertig centimeter in doorsnede |
|---|
De meeste soorten Agave komen in Mexico voor, maar ook in andere droge en warme streken op de aardbol is Agave te vinden.
Verzorging
Agave kan in tegenstelling tot Aloë in de zomer wel een beetje vloeibare mest gebruiken. De planten kunnen beter tegen droogte dan Aloë. Verkleuringen in het blad of zelfs het verwelken ervan het blad duidt meestal op een teveel aan vocht in de grond. Een grijze gloed over het blad of vertraging in de groei is in hoofdzaak een gevolg van wortelluis of schildluis onder op de bladen. Plant Agave in een mengsel van schrale potgrond, waaraan wat grind is toegevoegd. Breng onder in de kuip of pot een laag potscherven aan. Agave heeft een hekel aan natte voeten. Ook Agave moet voor half oktober worden binnengehaald. Stop vanaf dat moment met water geven.
Zet Aloë en Agave na de rustperiode niet direct in de volle zon. Laat ze eerst wennen aan de licht- en zonintensiteit door de planten af te schermen. Direct plaatsen in het zonlicht geeft verbrandingsverschijnselen op de bladen.
Nog meer succulenten
| – Echeveria – – Sempervivum – – Aloë & Agave – Sedum – Sedum ‘Matrona’ – |
