Blauwe papaver of hoornpapaver stelt zoveel eisen, dat de plant geregeld aandacht moet krijgen. Wie eenmaal een aantal van deze papavers in de tuin heeft, mag zich ‘vakman’ noemen. Zo’n vakman heeft niet voor niets deze bijzondere papaver in zijn tuin.
 |
| Blauwe papaver bloeit met rijstpapierachtige bloemen |
|---|
Ze behoren tot de allermooiste planten die er bestaan.
Blauwe papaver is een bosplant uit de Himalaya. In luchtvochtige streken langs de voet van het gebergte tot ver in China komt de plant voor mits de juiste omstandigheden. Ook in deze gebieden is de blauwe papaver geen plantje, dat op grote schaal voorkomt. Blauwe papaver kan zich maar moeilijk aanpassen aan ruigere klimaten dan de eigen. Wind en intense zomerwarmte zal zonder meer de groei van een blauwe papaver beëindigen. Een hoge luchtvochtigheid is de tweede belangrijke eis; in ons klimaat haast een onvervulbare eis. In de derde plaats is een kalkarme, humusrijke of naaldgrond nodig voor een goede groei en bloei. Wie aan al deze wensen en eisen kan voldoen, is al aardig op weg om blauwe papaver voor eeuwig in z’n hart te sluiten. Voor mooie toeven met blauwe papaver kun je ten slotte nog afreizen naar de Engelse Kanaaleilanden om ze daar te bewonderen.
 |
| Wie moeite heeft met blauwe papaver kan beter z’n toevlucht nemen tot Meconopsis grandis |
|---|
Blauwe papaver (Meconopsis betonicifolia) behoort tot de papaverachtigen (Papaveraceae). Het geslacht kent één- en tweejarige planten en vaste planten, die in het algemeen kort leven. Kenmerkend voor blauwe papaver zijn de langwerpige, behaarde bladeren, die enkelvoudig of samengesteld zijn. Bladeren groeien vanuit de wortel. Bloemen groeien op een lange steel. De bloemen (kroonbladen) zelf zijn uiterst dun en hebben een bos gele meeldraden in het hart. De bloeiperiode begint aan het eind van de lente en het begin van de zomer. Blauwe papaver bloeit pas in het jaar na het planten en wordt meestal niet ouder dan twee jaar. In het tweede jaar kan de plant een hoogte bereiken van één tot anderhalve meter en een breedte van een halve meter. Na de bloei groeien de bloemstelen door en ontwikkelt zich de langwerpige, behaarde vrucht.
Zaaien
De zaaddozen kunnen twee tot drie weken nadat ze zich ontwikkeld hebben, worden geoogst. Leg ze op een koele, niet door zon beschenen plaats te drogen. Nadat de zaaddozen droog zijn, kunnen de zaden uit het omhulsel worden losgepeld. Zaai in een zandig hunusrijk en licht vochtig mengsel onder glas. Na opkomst van de kiemen worden die voorzichtig verspeend in potjes van zeven centimeter en verder grootgebracht onder glas. In het voorjaar kunnen de planten worden uitgeplant op een plaats in de halfschaduw of schaduw. Blauwe papaver is voldoende winterhard, maar een lichte afdekking tegen al te zware vorst is raadzaam.
Wie verzot is op deze papaver, maar het maar niet lukt om de soort betonicifolia van de grond te krijgen, kan z’n geluk beproeven met Meconopsis grandis. Deze soort lijkt in veel opzichten op blauwe papaver en is zonder meer sterker.
