Astilbe, prachtspiraea

Astilbe is een gemakkelijke plant. Je ziet deze vaste plant dan ook veel in tuinen. Een vochthoudende, humusrijke grond is een belangrijke voorwaarde om langdurig te kunnen pronken met prachtspiraea.

Astilbe hybr. ‘Bonn’

Er zijn zoveel hybriden van dit geslacht, dat het ondoenlijk is ze allemaal te beschrijven. Zoveel hybriden, zoveel kleurnuances er zijn. Er zijn er met uitgespoken kleuren en mengkleuren. Astilbe is een dankbare snijbloem, die in een kas in bloei wordt getrokken.

De meeste Astilbe-soorten komen uit het oosten van Azië. De meeste hiervan zijn niet in cultuur gebracht en worden niet in de tuin gebruikt. Wat er zoal in tuinen is aan te treffen, zijn vrijwel altijd hybriden. De Duitser Georg Arends (1863 – 1952) kweekte talloze Arendsii-hybriden (Astilbe x arendsii). Andere kruisingsouders, die hybriden hebben voortgebracht, zijn onder meer: Astilbe thunbergii-hybriden, Astilbe japonica-hybriden, Astilbe simplicifolia-hybriden, Astilbe hybrida crispa en oorspronkelijke soorten van Astilbe. Het geslacht behoort tot de steenbreekachtigen (Saxifragaceae).

Verzorging

Alle Astilbes verlangen een plaats in de halfschaduw, een vochthoudende en humusrijke grond, die nooit mag uitdrogen. In de winter mag er geen water rondom de plant(en) blijven staan. Astilbe is een vaste plant voor met name een koel klimaat. De herkomst van de plant is belangrijk. Planten die gekweekt zijn in een gebied met een continentaal klimaat, groeien bij ons veel minder goed. Het omgekeerde is eveneens het geval. Als Astilbe relatief veel zon krijgt, duurt de bloei korter dan op een plaats in de halfschaduw.

Astilbe hybr. ‘Fanal’		Astilbe hybr. ‘Rheinland’

Astilbe kan in het voorjaar vlak voor het uitlopen worden gescheurd. Scheuren om de vijf jaar is nodig, omdat anders de bloei en groeikracht terug gaat lopen. Een belangrijk signaal is, wanneer de kluit van de plant boven de grond is gekomen. Astilbe groeit met een kluitvormende wortelstok. De plant kan in kleine delen worden gescheurd. Herplant op een onderlinge afstand van gemiddeld vijfenveertig tot vijftig centimeter. Astilbe is in groepen geplant het mooiste. Een combinatie met bijvoorbeeld Rodgersia is fraai. In de buurt van een (natuurlijke) vijver, waar de relatieve vochtigheid hoog is, groeit Astilbe uitstekend.

Astilbe hybr. ‘Erika’

In bloei trekken

Astilbe kan in bloei worden vervroegd. Daarvoor is wel een kas of bak nodig. Een hoge temperatuur is beslist niet nodig: 8 – 10 °C is voldoende. In november moeten planten die voor de trek worden gebruikt, worden opgepot in potten van 14 – 15 centimeter. De wortels kunnen iets worden ingekort. Gebruik een goede potgrond. Een hoge pH van de grond is funest. Zorg ervoor, dat de grond op zonrijke dagen voldoende vochtig blijft. Vanaf januari of februari kunnen planten dan al volop bloeien. Het tijdstip van bloeien is wel afhankelijk van de variëteit en of deze (in normale omstandigheid) een vroege of late bloeier is. Bloemen kunnen worden gesneden om op vaas te zetten. Goede hybriden voor de trek zijn o.a ‘Europa’, ‘Koblenz’ en ‘Federsee’.

Astilbe is gevoelig voor late nachtvorst. Jonge scheuten kunnen invriezen, maar de bloei wordt daardoor niet beïnvloed. Astilbe is volkomen winterhard. Astilbe simplicifolia-hybriden groeien met een vlak wortelgestel. De meeste Astilbe thunbergii-hybriden stellen weinig eisen, maar groeien alleen op geschikte grond en in de halfschaduw. Astilbe japonica-hybriden hebben een zwakkere groeikracht dan Astilbe arendsii-hybriden.

De beste Astilbes