Madelief, meizoentje zijn synoniemen voor Bellis. Wie bij madeliefje de witte bloempjes in gazon of weide op het netvlies heeft staan, komt hier niet aan zijn trekken. Hier gaat het over een gekweekte madelief, die weliswaar dezelfde botanische naam draagt, maar veel grotere bloemen heeft en bovendien in felle tinten te koop is. Het is typisch een plantje, waarvan je in het vroege voorjaar geniet.
 |
 |
 |
||
| In de pomponettenserie zijn diverse kleuren van Bellis perennes | ||||
|---|---|---|---|---|
De naam Bellis is afkomstig van het Latijnse woord bellus, dat mooi of lieflijk betekent. De naam madeliefje heeft meer te maken met weide of made. Hoewel het madeliefje een van de bekendste planten bij mensen is en de plant wijd verspreid binnen Europa voorkomt, zijn er meer dan twintig soorten van bekend. Veel soorten daarvan groeien in Europa, Turkije en de noordelijke zone van het Afrikaanse continent. De planten groeien op elke vochthoudende grondsoort in zon en halfschaduw. De planten vormen bladrozetten, uit elk rozet komen bloemen. Het blad is lepelvormig of breed ovaal. Bellis is geschikt voor de beplanting van bloembedden om de overgang winter – zomer te overbruggen. Naarmate de temperatuur stijgt en de dagen lengen, rekken de planten omhoog. Eind april is het meestal gedaan met deze voorjaarspracht.
Zaaien of scheuren
Bellis wordt aan het begin van de herfst gezaaid in een koude bak. De belangrijkste zorg is het voortdurend vochtig houden van de grond, waarin de kiemen moeten opkomen of waarin de plantjes zijn verspeend. Meestal wordt Bellis als een- of tweejarige geteeld. De kiemen worden meestal in een bosje verspeend (verplant). Later kan zo’n bosje worden gescheurd en ontstaan verscheidene kleine polletjes.
