Wilde bosaardbei is in heel Nederland te vinden. In bossen, tussen hakhout en aan randen van struwelen langs weiden. Vooral in kalkrijke duingebieden van Noord- en Zuid-Holland en in Zuid-Limburg komt bosaardbei veel voor.
 |
| Bosaardbei is een leuke boddembedekker |
|---|
In veengebieden zul je het niet vinden.
Van bosaardbei komen twee soorten voor: de grote bosaardbei (Fragaria moschata), die in Zuid-Limburg al zeldzaam is, en de bosaarbei (Fragaria vesca), die we gemakshalve kleine bosaardbei noemen. Kleine bosaardbei is een uitstekende bedekking voor de bodem onder heesters en bomen, mits de grond voldoende vocht kan vasthouden. Vruchten van bosaardbei hebben een sterkere, maar lekkerdere smaak dan die van gekweekte aardbei. In Frankrijk is bosaardbei op markten te koop en geldt daar als summum onder de aardbeien.
 |
| De vruchten zijn klein, maar fijn |
|---|
Bosaardbei is gemakkelijk te vermeerderen door uitlopers af te steken van de moederplant.
Bosaardbei bloeit van mei tot in juni met gesteelde, alleenstaande witte bloemen. Vijf kroon- en kelkbladen staan in een krans rond de bloembodem, waarop twintig of meer meeldraden en stijlen staan. Bosaardbei is tweeslachtig en een meerjarige, overblijvende plant. De bladen zijn handvormig samengesteld, zachtbehaard en soms gewimperd.
Vruchten van bosaardbei zijn één tot twee centimeter in doorsnede; eetbaar en rijk aan vitamine C, looistoffen en mineralen. Uit het blad werd een stof tegen jicht en geelzucht gewonnen. Plant bosaardbei op een onderlinge afstand van twintig centimeter. Binnen een jaar is de bodem dan volledig bedekt met deze smaakvolle, tot maximaal vijfentwintig centimeter hoge bodembedekker.
