Er zijn vele, vele soorten wolfsmelk. Meer dan tweeduizend telt het geslacht. Kenmerkend voor de wolfsmelk is, dat alle soorten gele of geelgroene bloemen hebben. Binnen het geslacht zijn er vaste planten, eenjarige planten, succulente vormen en struiken.
 |
| Euphorbia amygdaloides var. robbiae groeit met uitstoelende rozetten |
|---|
Drie soorten wolfsmelk worden hier beschreven. Het zijn sterke, probleemloze planten voor de border.
De amandelwolfsmelk (Euphorbia amygdaloides var. robbiae) is een cultuurvariëteit van de gewone soort. De plant is volkomen winterhard en valt op door verkleuring van het blad in het najaar. Gele, rode en paarsbruine tinten sieren de plant in de loop van het seizoen. De gewone soort komt in Europa en Klein-Azië van nature voor. De bladen staan met hun frisgroene kleur in rozetten rond de opgaande stengel. Halverwege het voorjaar begint de bloei met geelgroene, lovertjesachtige bloemen. De bloei eindigt einde zomer. Euphorbia amygdaloides ‘Rubra’ heeft een meer lichtgroen blad met gifgroen en wijnrood gekleurd schutblad.
Euphorbia characias is inheems in landen rond de Middellandse Zee. Het is een liefhebber van de warme zon en een goed water doorlatende grond. In feite is het een halfstruik, die tot ruim één meter hoog kan worden. De bladen zijn lijnvormig. Jonge bladen zijn aanvankelijk blauwachtig gekleurd. Op een kalkrijke grond is de plant helemaal goed op zijn plaats. In de nazomer kleurt het blad naar wijnrood. Vanaf april tot begin augustus bloeit deze wolfsmelk met geelgroene bloemen in een veelstralig scherm. Sommige schutblaadjes van de bloem kleuren rood. Euphorbia characias subsp. wulfenii heeft opvallend, blauwgroen blad. De bloemen hiervan zijn lichtgroen. De bloeiperiode is gelijk aan die van de soort. De plant zaait zich zelf uit.
 |
 |
|
| E. characias ‘Clairice Howard’ kan tot één meter hoog worden | E. cyparissias wordt twintig tot vijftig centimeter hoog |
|---|
De cypreswolfsmelk (Euphorbia cyparissias) is een soort, die vooral op kalkrijke grond goed gedijt. Het is een opgaande, fijnvertakte plant met prachtig donkergroene, lijnvormige bladen. Ook van deze soort zijn de bloemen lichtgroen tot lichtgeel gekleurd. Zet de plant(en) op een zonrijke plaats en op een droge grond. De cypreswolfsmelk kan tot één meter breed uitgroeien. Bloeiperiode: april tot ver in juli. Het bloemomwindsel wordt gesierd met twee klierachtige hoornen.
Houd er rekening mee, dat het melksap van alle wolfsmelkplanten giftig is. Knip de planten aan het einde van het seizoen tot bij de grond terug. Nog een wolfsmelk.
