De schildpadbloem doet het nog het beste in zijn natuurlijke omgeving: het midden en westen van de Verenigde Staten. In juli tot augustus is in de heuvels van Utah tot Mexico de plant op grote schaal bloeiend te vinden. Daarbuiten zijn er ook nog soorten, die uitsluitend in Alaska en Zuidoost-Azië groeien. In ons land is de plant minder goed op zijn plaats. Het overhouden van soorten gaat met wisselend succes, ook al roepen kwekers dat ze nu (2001) toch echt een volledig winterharde soort of variëteit in huis hebben. Desondanks is Penstemon de moeite waard om eens te proberen. Het is een wel heel fraai bloeiende plant.
 |
 |
|
| P. barbatus in een grote groep bij elkaar geeft pas effect | P. barbatus ‘Schönholzeri’ is een betrouwbare bloeier |
|---|
Van Penstemon bestaan groenblijvende, half groenblijvende en bladverliezende struiken en vaste planten. Meer dan tweehonderdvijftig soorten is het geslacht rijk. Vanwege hun mooie bloemen worden ze overal in de wereld geteeld, maar dus met wisselend succes. Penstemon behoort tot de familie van de leeuwenbekachtigen (Scrophulariaceae). De naam Penstemon is afgeleid van de Griekse woorden penta = vijf en stemon = meeldraad. De bloemen van Penstemon hebben dus vijf meeldraden.
 |
 |
|
| P. digitalis ‘Husker’s Red’ heeft bruinrood getint blad | Deze bloemen van P. digitalis worden in hun natuurlijke omgeving door kolibries bevlogen |
|---|
Problemen met het houden en overhouden van Penstemon hebben meestal te maken met een te weinig warme grond als gevolg van te weinig zonneschijn of een lage temperatuur. In de winter moet de plant worden afgedekt met los blad of stro. Plant in een goed humeuze of kleiachtige grond. De grond moet goed doorlatend zijn en tijdig overtollig water kunnen afvoeren. Daar zit hem dus de moeilijkheid: humusrijke of kleiige grond houdt water lang vast en dat is funest voor het slagen van Penstemon in de tuin.
Twee soorten geschikt
Penstemon barbatus is een semi-groenblijvende, redelijk winterharde vaste plant. De plant wordt tot een meter hoog en tot dertig centimeter breed. Het blad is mooi fris, donkergroen en is zittend (zonder bladsteel) aan de stengel. Bloemen van de gewone soort zijn roze en aan de voet en top lichtgeel. De voet van de bloem heeft lange, gele haren.
Penstemon barbatus ‘Schönholzeri’ blijft lager dan de soort: zeventig centimeter. De bloemkleur is diep scharlakenrood. De plant bloeit tussen eind juni tot begin september.
Penstemon digitalis heeft lavendelkleurige of witte bloemen. De plant is niet bepaald een uitbundige bloeier. Het blad van deze plant is groen.
Penstemon digitalis ‘Husker’s Red’ wordt tot een meter hoog. Het blad is roodbruin gekleurd. De bloemkleur is wit met een zweem van paars. Vooral aan de voet van de bloem is de paarse zweem goed te zien. Het is een prima, rijk bloeiende plant.
