Vetmuur komt voor in luchtvochtige (tropische) berggebieden.
 |
| Vetmuur (Sagina subulata) vormt een gesloten tapijt |
|---|
Op plaatsen waar een zandige ondergrond aanwezig is, bedekt vetmuur rotsen en zandige uitlopers langs oevers van bergbeken. Vetmuur kan worden gebruikt als alternatief voor waar een minigazon misplaatst zou zijn. In een Japanse tuinaanleg kan vetmuur zorgen voor een gestileerd tapijt in een bepaalde vorm of als bodembedekking onder een struik of een paar decoratieve planten.
Vetmuur (Sagina subulata) behoort tot de anjelierachtigen (Caryophyllaceae). Het is een op mos lijkende bodembedekkende plant. Het kussenvormende effect wordt gevormd door de lang genaalde, priemvormige bladen. In de winter is vetmuur half wintergroen. Soms blijft de plant helemaal groen. Van mei tot en met augustus bloeit de plant met heel kleine, witte bloemen.
 |
| Schalen met vetmuur kunnen heel decoratief zijn |
|---|
Die bloemen zijn niet groter dan vijf millimeter in doorsnede. De bloemen staan aan opstaande stelen en hebben de vorm van een ster.
Sagina subulata vormt na aanplant een egaal dicht tapijt. Door de regelmatigheid in groeihoogte, die niet meer dan vijf centimeter is, heeft een tapijt van vetmuur een wat je noemt ruimtelijke werking. Vetmuur wordt geplant in een zandige, licht vochthoudende grond. De plantafstand bedraagt tien tot vijftien centimeter onderling. Na een jaar is de grond dan volledig bedekt met vetmuur. Vetmuur kan ook heel goed worden gebruikt als ‘vulling’ tussen stapstenen. Een tapijt van vetmuur kan incidenteel worden belopen. Regelmatig belopen, als ware het een pad in de tuin, komt deze bodembedekking niet ten goede; de plant verdwijnt dan.
Van vetmuur bestaat ook een variant met geelgroen blad, namelijk Sagina subulata ‘Aurea’.
