Abelia, een andere muurbloem

Aan Abelia’s wordt maar al te vaak voorbij gelopen. Terwijl deze mooie, breed uitgroeiende struik toch

Abelia ‘Grandiflora’ is een halfwintergroen struikje met een fraaie nazomerbloei

uiterst geschikt is voor de zonnige border. De omvang van de diverse soorten kan nogal verschillen. Er zijn er van 1 tot 5 meter hoog en tussen de 1½ en 4 meter breed. Er zijn bladverliezende en groenblijvende soorten, die vanaf de zomer tot aan het najaar een overvloed aan trossen van witte, roze of kersenrode bloemen dragen. De bloemen zitten aan ranke, licht gebogen takken. De bloemen van Abelia chinensis, A. mosanensis en A. schumannii geuren heerlijk.
De meeste soorten bloeien op het aangemaakte hout van het vorige jaar. Hebben ze het naar hun zin, dan bloeien ze soms later in het seizoen nog een keer, maar dan aan de eerste scheuten van het huidige seizoen.

Abelia behoort tot de familie Caprifoliaceae (kamperfoelieachtigen). Het geslacht telt ongeveer 23 soorten, waarvan de meeste in Noordoost-Azië en drie in Mexico te vinden zijn. Dokter Clarke Abel (1780-1826) ontdekte de plant, die wij nu kennen als de soort Abelia chinensis, tijdens een plantenexpeditie in China.
Abelia-soorten variëren van vorstgevoelig tot goed winterhard. Vooral de winterharde soorten

Abelia ‘Conti’ heeft graag een zonnige standplaats

zijn makkelijke planten, die de vrieskou goed zullen doorstaan. Wel verlangt Abelia een warme, luwe plek en kan daarom het beste tegen een warme, beschutte muur worden geplant. Het liefst in de volle zon of wat lichte schaduw. Bij het laten begroeien van muren is het van belang, dat de takken meteen worden aangebonden, voordat ze gaan hangen. Plant Abelia in goed vruchtbare, goed doorlatende en iets kalkrijke grond.

Snoeien

Abelia is goed bestand tegen snoeien. Ze vormen aan de basis regelmatig nieuwe groei en het is daarom nuttig geregeld vervanging- of verjongingssnoei toe te passen. Dan wel de takken tot aan de grond afknippen. Om de vorm te behouden kunnen bladverliezende soorten aan het einde van de winter of begin voorjaar worden gesnoeid. Verwijder dan dood hout, verkeerd geplaatste of kruisende takken. Groenblijvende soorten kunnen na de bloei licht worden teruggesnoeid. Ook kunnen dan uitgebloeide takken, die de vorm bederven, worden weggenomen. Of zet één op de vier uitgebloeide takken terug tot op een sterk gedeelte van de tak. Of tot op de grond.

Vermeerderen

De plant is makkelijk te vermeerderen door zomerstekken of halfhoutige stekken aan het einde van de zomer.

Het is een prima plant, die uitstekend kan worden gebruikt als lage haag. En een aantal soorten is bruikbaar als potplant voor op het balkon of op het terras. Behalve zo af en toe wat last van luis is de plant tamelijk ongevoelig voor ziekten en plagen.