Lysichiton, Grieks voor losse mantel, is een relatief makkelijke tuinplant, die echter wel een kletsnatte standplaats vereist. Een gewone vijverrand is meestal niet geschikt, omdat de plant in de zomer toch veel ruimte vraagt. Lysichiton behoort tot dezelfde familie als bijvoorbeeld de aronskelk en de flamingoplant, maar ook kalmoes en Arisaema. Het is een boeiende plantenfamilie met veel sierplanten en enkele voedselplanten.
 |
| Lysichiton americanus, de bloeischeden verschijnen voor de bladeren eraan komen |
|---|
De beste plek is de oever van een vijver met een natuurlijke bodem of een plek langs de rand van een sloot. Spontane uitzaai is dan soms zelfs mogelijk.
Van de moerasaronskelk zijn twee soorten geschikt om in een moerasgedeelte van een vijver te gebruiken:
Lysichiton americanus – komt van oorsprong uit de veenmoerassen van het noordwestelijke deel van Noord-Amerika, groeit verder ook in het noordwesten van Californië en het oosten van Montana. Als deze moerasplant in het voorjaar in de Botanische Tuinen van Utrecht bloeit, trekt hij veel aandacht en worden er veel vragen over gesteld. Deze soort bloeit met grote, gele bloemen en heeft ovale bladen. De totale hoogte van het schutblad is ongeveer 35 cm en de plant groeit op maximaal 10 centimeter onder water. Als particulier mag u deze plant overigens niet houden.
Lysichiton camtschatcensis – is inheems in Kamchatka, het noorden van Japan, en in delen
 |
| Lysichiton camtschatcensis, de opengevouwen bloemschede omgeeft de aronskelkachtige bloem |
|---|
van Siberië en groeit ook op maximaal 10 centimeter onder water. De ongeveer 30 cm hoge, zuiver witte bloemen, worden gevolgd door peddelvormige bladen. De grote bladen zijn zeer decoratief vanwege hun lengte en diepliggende nerf.
Van beide soorten bevinden de bloemen zich aan de schacht, die tussen het grote schutblad zit. Er zitten aan deze schacht mannelijke en vrouwelijke bloemen. Het schutblad maakt in werkelijkheid geen onderdeel uit van de bloem! De bloemen verschijnen in de periode april – mei, voordat het blad aanwezig is. Een volwassen plant kan 6 tot 8 bloemen produceren en omdat er in het vroege voorjaar langs de vijverrand nog niet veel planten staan, valt een grote pol Lysichiton erg op.
Het blad gaat zich pas na de bloei ontwikkelen. Op voedselrijke plaatsen kan dat blad tussen 80 en 100 cm hoog worden. In de periode dat het blad gaat groeien, ontwikkelen zich ook de zaden. In de zomer is het zaad rijp. Wie zelf eens Lysichiton wil kweken, kan dat zaad in een grote bak zonder afvoergaten met kletsnatte potgrond zaaien. De ervaren tuinier heeft na 3 jaar bloeiende planten.
Lysichiton is volkomen winterhard en kan in ons klimaat uitstekend groeien in een diepe, modderrijke situatie. Planten in de volle zon zorgt voor een prima bloeirijkheid.
Bij een enkele plant ruik je het niet, maar een groot aantal bloeiende Lysichitons bij elkaar verspreidt een onaangename teerlucht. [ Wiert Nieuman, hortulanus Botanische Tuinen van Utrecht
]
