Smeerwortel (Symphytum officinale) is inheems in ons land. Ondanks dat de plant wel anderhalve meter hoog kan worden, valt hij weinig op. De grote, sappig groene, lancetvormige bladeren zijn ook niet bijzonder om te zien; ze worden 15 – 25 cm lang.
 |
| Smeerwortel groeit langs de waterkant |
|---|
De plant is fluweelzacht behaard. Van mei tot en met augustus bloeit de plant met klokvormige vuilwitte, rode of blauwrood purperkleurige bloemen. De bloemen hangen met acht bijeen aan een teruggebogen diepblauwpaarse stengel.
Smeerwortel is niet bepaald een tuinplant. In een ecologische tuin is de plant op z’n plaats. In het wild groeit smeerwortel in een vochtig tot drassig milieu. Langs slootranden, waterkanten van beken, kanalen en rivieren en op natte weiden komt de plant vaak voor. Het verspreidingsgebied beslaat heel Europa.
Geneeskrachtige werking
In de homeopathie wordt tinctuur van de smeerwortel gebruikt bij beenderziekten, brandwonden en blauwe plekken. De werkzame stof is allantoïne, dat door de huid wordt geabsorbeerd. Van de bladeren werd ook thee getrokken: het zou helpen tegen diarrhee, darmzweren en aandoeningen van de luchtwegen en longen. Inwendig gebruik wordt echter afgeraden, omdat de stof carcinogeen zou kunnen zijn.
