De gespikkelde gentiaan komt in vrijwel het gehele Alpengebied voor. Daarbuiten in de Karpaten en het Balkan-schiereiland. Van oudsher worden tincturen van de plant in de artsenij gebruikt.
 |
| De gespikkelde gentiaan groeit op stabiele hellingen |
|---|
Het is geen tuinplant en daarom alleen in zijn natuurlijke omgeving te bewonderen.
De gespikkelde gentiaan (Gentianaceae) groeit vrijwel uitsluitend op zure grond. Dat kan leemachtige tot kleiachtige grond of humusrijke grond zijn. Vooral op hoog gelegen bergweiden en tussen dwergdennen zijn groepen van de plant te vinden. Merkwaardig genoeg is deze gentiaan een liefhebber van een langdurige bedekking met sneeuw. Daarom ook is deze gentiaan vrij hoog in de bergen te vinden; globaal vanaf een hoogte van 1.400 tot zo’n 3.000 meter. De gespikkelde gentiaan houdt niet van hellingen, die voortdurend in beweging zijn.
 |
| De gespikkelde gentiaan heeft klokvormige bloemen |
|---|
De plant groeit op stabiele, vastliggende hellingen en het liefst in vegetaties met grassen.
Typerend kenmerk van deze gentiaan zijn de bleekgele bloemen met zwartbruine tot donkerpaarse spikkels daarop. De lancetvormige, groene en getande kelkbladen (5 tot 8 stuks) zijn onregelmatig van vorm. Gentiana punctata) bloeit in de periode vanaf half juli tot ver in september. De bloemkroon is klokvormig met daarbinnen vijf tot zes meeldraden. De zaden hebben dikwijls scherpe randen. Een op deze gentiaan gelijkende soort is Gentiana burseri. Deze soort, die uitsluitend in de zuidwestelijke Alpen voorkomt, heeft meer donkergele kroonbladen met tweedelige kelkbladen. Gentiana punctata wordt 20 tot 60 centimeter hoog. De opgaande, rechte stengel is kantig, terwijl de stengeluitloop vaak metaalkleurig kan zijn. De bladen zijn langwerpig eirond toegespitst. De onderste bladen staan op stelen, de bovenste bladen zijn zittend.
