Het gebruik van de hopplant als klimplant in de tuin is niet erg in trek. Onbekend maakt onbemind geldt zeker voor deze sterke klimplant. Van nature komt hop in de Nederlandse moerasbossen voor.
 |
In een tuincentrum is de plant een zelden gezien artikel. Om aan deze plant te komen moet dus flink wat moeite worden gedaan.
Het bijzondere is z’n verschijningsvorm. De grote, donkergroene, handvormige bladeren hebben veel weg van een druivenblad. Het bladoppervlak is wat ruw. Dit is zeker van toepassing op de stengels. Ze zijn behaard en bij aanraking lijkt het wel een baard van twee dagen… Hop stelt geen bijzondere eisen aan de grond(soort). Op een wat vochthoudende grond voelt de plant zich het prettigst. Vanaf half april schieten de nieuwe scheuten de lucht in. Dit is ook de tijd om de plant langs gespannen draden te leiden. De plant is linkswindend. Heeft de hop eenmaal verticaal houvast, dan groeit hij in een mum van tijd tot een hoogte van wel vijf meter. In het begin zijn de bladeren mooi lichtgroen. Hoe verder in het seizoen, des te donkerder worden de bladeren. Langs de stengels komen veel bladeren tot ontwikkeling.
De hop vormt door z’n dichte gebladerte een ideale wand tegen zon. Met opzet schrijf ik ‘wand’. De hop groeit goed en snel in verticale toestand, maar aan horizontaal (moeten) groeien heeft de hop kennelijk een hekel. De lengte van het schot wordt in horizontale toestand beduidend korter.
Ook hier mannetje en vrouwtje nodig
Het mooiste aan de hop is zonder twijfel wanneer de strengen met hopbellen eraan hangen.
 |
De bellen zij lichtgeel gekleurd. De schutblaadjes hebben een opbouw die doet denken aan een denappel in gesloten toestand. Deze schutblaadjes liggen over elkaar heen. Tegen eind augustus verspreiden de bellen een doordringend aangename, zware geur. Bier! Bij de bereiding van bier wordt het ‘poeder’ dat in de bellen aanwezig is, gebruikt om het bier zijn eigen karakter te geven. Het geeft de wat bittere smaak aan bier.
De plant is tweehuizig. Het is noodzakelijk om een mannelijke en vrouwelijke plant aan te schaffen. Om het verschil tussen beide geslachten te bepalen is het noodzakelijk de bloeiwijzen te analyseren. De mannelijke bloemen zijn in pluimvorm en hangen. De vrouwelijke bloemen zijn kort gesteeld en hebben een overduidelijke kegelvorm. Opletten dus.
Elk najaar moet de hop-klimplant bij de grond af worden teruggeknipt. In het voorjaar loopt-ie spontaan weer uit. Het is echter wel een woekeraar! Mooie velden met hop zijn te zien in Zuid-Beieren en Tsjechië.
Hop, Humulus lupulus, behoort tot de familie van de hennepachtigen, de Cannabaceae. Hiertoe behoort ook de hennep, die een drogerende werking heeft. ’t Is maar dat u het weet.
