De zonnebloem (Helianthus) is een sterke vaste plant. Iets, waar je niet altijd blij mee bent, is het feit dat de meeste soorten woekeraars zijn.
 |
| Helianthus decapetalus heeft fraaie, lintvormige bloemen |
|---|
Voor je het weet, dijt een polletje uit tot een enorme bos. In het wild worden het echter maar beprekte groepjes. Nogal raadselachtig, dus. Helianthus decapetalus groeit op de prairies van Midden- en Zuidoost-Amerika.
Helianthus decapetalus wordt tot twee meter hoog. Het is een vaste plant, geschikt voor een plaats achter in de border. De plant verlangt een voedzame, humeuze of kleiachtige grond. Op een plaats in de zon voelt deze zonnebloem zich het meest happy.
 |
| Helianthus decapetalus is een fors groeiende plant |
|---|
In het najaar en voorjaar kan de plant worden gedeeld en worden verplant. Deze zonnebloem is volkomen winterhard. In een heel droge periode moet de plant extra water worden gegeven, anders gaan bladen en stengels slap hangen en zou de plant kunnen verdrogen.
Deze zonnebloem van de prairie is in alles fors met sterk vertakte stengels en grote, tot tien centimeter lange bladen. De bladen zijn aan de bovenzijde glad, aan de onderzijde zacht behaard. Het lancetvormige blad is langs de rand sterk gezaagd. Naast wat mindere kwalificaties maakt de fraaie bloem alles weer goed. Bloemen staan in hoofdjes bijeen en kunnen gemakkelijk tien centimeter in doorsnede worden. De bloem bestaat uit smalle, lintvormige bloemblaadjes, gezet rondom een geelbruine bloembodem. Deze zonnebloem bloeit in de periode juli – september. Uitgebloeide stengels worden tot op tien cm boven de grond afgeknipt. De bloem is op vaas redelijk goed houdbaar.
