Euphorbia lathyrus verschijnt soms plotseling in de tuin. Waar komt deze plant opeens vandaan? Je merkt hem vaak pas op bij het wieden.
 |
| Euphorbia lathyrus is een tweejarige plant |
|---|
De kruisgewijs tegenover elkaar staande, spits toelopende bladeren zijn grijsgroen, bij de bladvoet ietwat oranjegeel.
Op vrijwel elke grond groeit deze ‘kruisbladige wolfsmelk’. Naarmate de grond zwaarder is, wordt er meer voedsel door de plant opgenomen, waardoor hij des te forser en groener wordt. Euphorbia heeft een goed water doorlatende grond nodig.
Euphorbia kan in juli – augustus op de gewenste plek worden gezaaid. Een grote groep valt uiteraard meer op dan een solitaire plant. Eén wens heeft deze wolfsmelk wel: een flinke dosis zon. De soort kan niet in pot worden gezaaid; het is er één die een penwortel vormt. Daardoor is hij niet verplantbaar. Afhankelijk van de grond worden volwassen planten 25 – 125 cm hoog. Het is een tweejarige plant, die in het tweede jaar bloeit. Bloeiende exemplaren vormen schermen die twee- tot vierdelig zijn. De bloemen zijn niet echt opvallend en komen begin juli te voorschijn. De stengel heeft – des Euphorbia – oranje melksap.
Knallende zaden
Eind juli augustus worden overvloedig grote, driehokkige vruchten gevormd. In elk zaadhok zit een vrucht. Zodra de vruchten rijp zijn, explodeert het zaadomhulsel met een flinke knal. ’t Is echt schrikken geblazen. Alleen op warme dagen is dit duidelijk te horen. Wie dit nog nooit heeft meegemaakt, denkt in eerste instantie dat er met steentjes wordt gegooid. De zaden worden dus met een enorme kracht weggeslingerd. Vandaar de naam ‘springh-cruydt’, die ook de verklaring is voor hoe ik aan de plant ben gekomen.
De naam Euphorbia zou vernoemd zijn naar de Griekse arts Euphorbos. Deze experimenteerde met het sap van Euphorbia ten behoeve van de geneeskunst. De soortnaam lathyrus is afgeleid van het Latijnse woord lathuris, dat zoveel als wolfsmelk betekent.
