Hottonia palustris, de waterviolier, is inheems

0
914

In weteringen, sloten en veenpoelen bloeit in mei tot ver in juni de waterviolier. De plant is inheems, maar het verspreidingsgebied is niet alleen beperkt tot onze contreien. In grote delen van Europa en het noorden van Azië is deze waterplant te vinden.

Een waterviolier bloeit met lange stengels, waarop kransen
met bloemen

Een waterviolier heeft niet alleen mooie bloemen, maar het is ook een uitstekende zuurstofleverancier en vissen schieten graag kuit in het loof.

De waterviolier (Hottonia palustris) groeit onder water (submers). Voorwaarde is, dat de bodem in de winter niet bevriest. Op beschutte plaatsen kan de plant ook overwinteren in een moeras. Vanwege uitstekende eigenschappen als fraaie bloem, zuurstofproducent en geschikte plant om eieren door vissen op af te zetten is het een gewilde plant voor een natuurlijke vijver. In Europa komt maar &eacuteén soort waterviolier voor. In Noord-Amerika groeit een andere soort, Hottonia inflata. Deze plant blijft lager en heeft beduidend kleinere bloemen. De waterviolier behoort tot de familie van de primula-achtigen (Primulaceae).

De bloeistengels van de waterviolier kunnen boven de waterspiegel tot 60 centimeter hoog worden.

Een waterviolier groeit in stilstaand
of langzaam stromend water

Elke plant kan verscheidene bloemstengels voortbrengen. Soms ook kan de bloei onder water plaatshebben. De bloemen staan onderling ver uiteen in bloemkransen. Elke krans bestaat uit ongeveer zes bloemen. De bloemen hebben een stervorm en zijn bleekpaars tot wit van kleur en tot ruim twee centimeter groot. De bloemen verbloeien vrijwel altijd naar een witte kleur. In het hart van de bloem staat een gele vlek nabij de kroonbuis. Daar waar veel bloeiende planten bij elkaar staan, ontstaan gemakkelijk bastaarden als nakomelingen. Dit kan leiden tot geringe afwijkingen aan en in de bloemen (dimorf), variërend tot bloemen in overwegend een witte of bleeklila bloemkleur of afwijkingen in de lengte van de stijl en de plaats van de helmknoppen. De bladen van een waterviolier bevinden zich of onder water of aan de oppervlakte. Het zijn kamvormige, diep ingesnden bladen, bestaande uit zeer fijn loof. Aan een stengel bevinden zich veel van die kamvormige bladen.

Als u een waterviolier in een vijver wilt planten, moet u er rekening mee houden, dat de plant circa 30 centimeter breed wordt. Plant op een waterdiepte van 30 tot 90 centimeter. De waterviolier is volkomen winterhard en verlangt een plaats in de zon of halfschaduw. Een waterviolier is te vermeerderen door bewortelde stengelstukken in de modder te planten. Lichtzuur water is wel aan te bevelen om mooie planten te krijgen en te houden.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in