Vernonia is bij ons een tamelijk onbekende, vaste plant. Dit ondanks, dat hij in groten getale voorkomt langs oevers van snelstromende rivieren en op vochtige laagten in de Verenigde Staten van Amerika.
 |
| Vernonia crinita bloeit met tuilen |
|---|
Het is een bijzondere plant, die zeker in de omgeving van een natuurlijke vijver kan worden geplant.
Het geslacht Vernonia behoort tot de familie van de Asteraceae (Compositae). De plant is omstreeks 1838 ingevoerd. De plant is het eerst beschreven door de Amerikaan C.S. Rafinesque-Schmaltz (1783-1849), maar genoemd naar de Amerikaanse botanicus William Vernon. Het geslacht telt een duizend soorten, waaronder bomen, struiken, eenjarige en vaste planten. Vernonia crinita is een overblijvende, vaste plant, die in de juiste omstandigheid twee tot drie meter hoog kan worden.
 |
| Vernonia crinita heeft opgaande stengels met grijsgroen blad |
|---|
De bladen van Vernonia crinita zijn tien tot vijfentwintig centimeter lang. De grijsgroene bladen staan langs lange stengels verspreid tegenover elkaar. De bloemen staan in eindstandige trossen in samengestelde bloemhoofdjes. De bloemknoppen verkleuren van groen naar paarsbruin. De bloemen zelf hebben een mauvepaarse kleur. Door de veelheid aan bloemen, wel tachtig tot honderd, is het een uitbundig feestje. Vernonia bloeit in juli – oktober. In de herfst – als het blad bruin is verkleurd – mogen de stengels bij de grond worden afgeknipt. De plant kan begin voorjaar in verscheidene stukken worden gedeeld. Plant Vernonia op een onderlinge afstand van 30 centimeter in een voedzame, humusrijke en vochthoudende grond.
