Over Alstonia scholaris is wel het een en ander te doen. Buiten het feit dat de plant bij ons als kuipplant wordt gehouden, bevat de bast allerlei stoffen die in de chemie en homeopathie worden gebruikt. Alstonia staat meestal binnen als kamerplant.
 |
| Een bontbladige vorm van Alstonia scholaris |
|---|
In een goed warme zomer kan dit sieraad ook buiten worden gehouden.
Alstonia behoort tot de familie van de Apogynaceae (maagdepalmachtigen). In sommige gebieden groeien ze als boom, in andere gebieden is het meer een struikvorm. Vooral in India, Ceylon, Borneo, de Filipijnen en het oosten van Azië komen soorten Alstonia voor. Zo komt Alstonia scholaris voor in grote delen van Azië en op het Afrikaanse continent. Het kan een boom worden van vijftien tot vijfentwintig meter hoog. In een kuip blijft de struik gelukkig beperkter van omvang. Alle soorten Alstonia hebben leerachtig blad, dat lancetvormig is. De bovenkant van de bladen is glimmend en de onderkant meestal witachtig. De hoofdnerf ligt verdiept in het blad, terwijl de zijnerven in een bijna volmaakte hoek van negentig graden op de hoofdnerf staan. De bladen zitten in een krans, onderling gescheiden door kale stengeldelen. Vier tot zes kransen met bladen aan een stengel is gewoon.
Bodem, temperatuur en overwinteren
Alstonia groeit in een ruime kuip voorzien van humusrijke grond, die vocht kan vasthouden. De bladen blijven mooi mits de luchtvochtigheid op 70% kan worden gehouden. Van nature groeit Alstonia namelijk in tropische regenbossen. Een plaats in de zon of halfschaduw garandeert een goede groei. Als het meezit, verschijnen er in de zomer kleine witte bloemen in overdaad. De zaden zitten in kleine, blauwzwarte besvruchten. De plant is niet winterhard, dus moet hij binnen overwinteren bij een temperatuur, die niet onder 18° C. mag dalen. Alstonia kan worden gezaaid bij een bodemtemperatuur van 18° C. Stekken kunnen midden zomer worden genomen.
Wetenswaardigheden
De tweede naam van Alstonia, scholaris, heeft te maken met het uiterst witte kernhout. In India werd op dit hout geschreven. Op Ceylon worden nog steeds lijkkisten van het hout van Alstonia gemaakt, terwijl op Borneo het hout onder meer voor drijvers van netten wordt gebruikt. De sponzige bast is vrijwel reukloos, maar smaakt bijzonder bitter.
Een aftreksel van de bast is in gebruik tegen chronische diarree en dysenterie. Tegen malaria helpen extracten uit de bast eveneens. Chemisch gezien bevat de bast alkaloïden zoals ditamine en echitamine. Ze worden wel aangeduid met alstonaminen. Het schijnt, dat de chemische stof(fen) als afrodisiacum werken. Mensen die een gevoelige huid hebben moeten een beetje oppassen. De alstonaminen kunnen een lichte huidirritatie veroorzaken.
