Acanthus is levende kunst

0
428

De Grieken versierden het kapiteel van hun zuilen met het motief van het decoratieve blad van de Acanthus. Het is een plant die zowel solitair als in een groep geplant een decoratieve uitstraling heeft. De bloemen zijn wat minder opvallend, maar de vruchten zijn zeker de moeite waard om gezien te worden.

Acanthus mollis met vruchten

Op een beschutte plek in de tuin, in de volle zon of op een licht beschaduwde plaats komt Acanthus goed tot z’n recht. Hoewel eraan getwijfeld kan worden of het blad van Acanthus werkelijk als inspiratiebron heeft gediend voor de versiering van de zuilen, wordt het gebruik ervan wel toegeschreven aan de Griekse beeldhouwer Kallimachos. De Grieken namen de werkelijkheid niet altijd geheel natuurgetrouw over. Zonder twijfel is het blad van de plant het meest aansprekende en decoratieve deel ervan. De naam is afgeleid van het Griekse woord akantha, dat doorn of stekel betekent. De blaadjes hebben aan de uiteinden van de lobben tamelijk scherpe stekels. Later in de geschiedenis versierden de Turken hun – inmiddels beroemde – moskee Hagia Sophia op grote schaal met het Acanthus– bladmotief. Pas na de Middeleeuwen is de plant op grote schaal ingevoerd in het noordelijke deel van Europa.

De schutbladen (bracteeën) van de bloemen zijn prachtig geaderd.

Het onderste schutblad met een ferme stekel

Alleen het onderste schutblad is voorzien van een ferme stekel. De meeste soorten van het geslacht Acanthus komen voor in de warme zones van Afrika en Azië.
Het is goed om de plant(en) aan het einde van de herfst af te dekken met een flinke portie onverteerd blad; anders is de kans op bevriezen groot.

Geschikt voor ons klimaat

Acanthus spinosa is redelijk bestand tegen kou. Het is zonder meer de sterkste soort uit het geslacht Acanthus en het meest geschikt voor het Nederlandse klimaat. Deze soort wordt 160 cm hoog en groeit in omvang uit tot een middellijn van 60 cm. Een goed water doorlatende, licht humusrijke grond is nodig om plezier van de plant te hebben. De bladeren zijn donkergroen van kleur en steken mooi af tegen de in het begin van de zomer ontluikende witte bloemen. Elke bloem heeft een roze schutblad. Als groep geplant is Acanthus het meest imponerend.

Acanthus spinosusheeft
witte bloemen en
roze schutbladen en is in
een groep geplant het mooist

Alle Acanthus-soorten zijn bijvoorbeeld goed te combineren met vuurpijl (Kniphofia), scharnierplant (Physostegia) en leliesoorten.
Acanthus balcanicus bloeit in juli – augustus met purperroze bloemen en wordt 120 cm hoog. Het is een sterke soort voor de tuin, maar wordt weinig te koop aangeboden. Deze soort heeft, zoals de botanische naam al aangeeft, langere bladeren dan de andere soorten.
Acanthus hungaricus wordt helaas ook (te) weinig aangeboden. Het is een soort die witroze bloeit en een fraai ingsneden blad heeft. De plant wordt circa 80 cm hoog. Het is een lang houdbare snijbloem.
Acanthus mollis is eigenlijk de mooiste van alle soorten. Aan de plant komen trossen met purperrode bloemen. Deze soort behoort tot de Latifolius-groep. Alle planten die hiertoe behoren hebben breed gelobde en glinsterende bladeren. De bladeren zijn sterk donkergroen dooraderd. In een massale groep geplant trekken zij zeker de aandacht.

Vermeerderen

Acanthus kan worden vermeerderd door stekken, zaaien of scheuren.
Zaaien: in het voorjaar in potten en/of in de koude bak.
Scheuren: vanaf eind augustus of in het vroege voorjaar.
Stekken: door wortelstekken in de winter.
Verwijder dood blad en oude bloeiwijze aan het einde van de winter of in het begin van het voorjaar. Bij grote droogte kan het blad worden aangetast door ‘echte meeldauw’.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here