Er is een aantal soorten lariks. De Europese lariks of Europese lork is goed bestand tegen ons klimaat. In Europa komt de boom van nature voor in de Alpen, in
 |
| Opvallend zijn de pluksgewijze bundels met naalden |
|---|
de Moravisch-Silesische laagvlakte, de centrale Karpaten tussen Hohe Tatra en Dobsina en in het heuvelland van de Lysa Gora in Polen. Vooral in de bosbouw wordt de boom veel gebruikt. Het is een snelgroeiende houtsoort, die sterk en duurzaam hout levert. Voor in de tuin wordt de boom echt te groot, wel kan er een aardige haag mee worden gemaakt.
Larix decidua is in ons land veel aangeplant om hout te produceren voor de eigen behoefte. Jonge bomen worden opgekweekt uit zaad. Larix behoort tot de familie van de denachtigen (Abietaceae). Vooral in het voorjaar lopen de winterkale bomen weer prachtig uit met nieuwe naalden, die in dikke bundels staan. Zo’n bundel omvat dertig tot veertig naalden. Vooral het frisse groen van de naalden valt op. In het najaar is vooral de geeloranje kleuring van de naalden een tractatie voor elke bezoeker van het bos.
 |
 |
|
| Bosopstand van Larix | De naalden zijn in het voorjaar sappig groen |
|---|
Aan de kortloten staan de naalden dicht opeen in een spiraalvorm en daaraan zitten ook de vrouwelijke bloeiwijzen. Aan langloten staan de naalden meer verspreid. De naalden leven maar ongeveer een halfjaar en vallen daarna af. De manlijke bloeiwijzen staan aan kort gesteelde zijtakken en bestaan uit een groot aantal in spiraalvorm gerangschikte meeldraden. Bevruchte vrouwelijke bloeiwijzen zijn later te herkennen aan bijna ronde tot kegelvormige kegels. De kegel is opgebouwd uit over elkaar liggende schubben. Onder elke schub gaan twee zaden schuil.
Kegels van Larix vallen vanzelf af of verweren aan de boom. De zaden zijn klein (4 – 5 mm lang) en bestaan uit het zaad met een vleugel daaraan vergroeid. Lariks wordt in de bosbouw na zestig tot tachtig jaar gekapt. De gemiddelde hoogte bedraagt dan twintig tot dertig meter bij een gemiddelde doorsnede van dertig tot veertig centimeter van de stam. De totale opbrengst per stam ligt tussen de vierhonderdveertig tot achthonderdtwintig kubieke meter massa. Lariks heeft een paalwortelgestel, later hartwortelgestel. De boom groeit in losse, vruchtbare grond; het liefst op leemachtige gronden. Op kleigrond en stuizandgronden hoort de boom absoluut niet thuis. Stagnering in waterafvoer en een hoge zuurgraad van de grond zijn funest voor de groei.
 |
 |
|
| Kaarsrechte lariksstammen geveld uit een bosperceel | Stamvlak van een gekapte Larix |
|---|
Larikshaag
De lariks kan goed worden gebruikt als haag, want goed in vorm worden geknipt. Onder knippen lijdt een jonge struik in het geheel niet. Er kan een lage of een hoge haag mee worden gemaakt. Je moet dan wel bedenken, dat zo’n haag een gedeelte van het jaar kaal is. Daar staat tegenover, dat de twijgen in de winter een schitterende oranjerode gloed vertonen. Wie een haag met lariks wil maken, doet er goed aan zogenoemd bosgoed te kopen, dat scheelt flink in de prijs. Plant de lariks op een onderlinge afstand van veertig centimeter in de rij. Voor een bredere haag worden twee rijen geplant. Afstand tussen de rij dertig centimeter. Een dergelijke haag wordt minimaal zeventig centimeter breed. Een grotere breedte is door middel van knippen in te stellen. Ook van de Japanse lariks (Larix kaempferi) kan een haag worden gemaakt. Deze soort heeft grijs-blauwgroene naalden, groeit langzamer en loopt wat later uit dan Larix decidua.
