De Duitse pijp is een weinig geziene klimplant in tuinen. Door de opvallend gezond uitziende en lichtgroene bladeren verdient deze klimplant een plekje in de tuin. Duitse pijp of Aristolochia groeit krachtig en is of bladverliezend of groenblijvend. De meest in aanmerking komende plant voor de tuin is Aristolochia macrophylla; deze soort is bladverliezend. De plant langs gespannen draden worden geleid. Planten kan het beste gebeuren in het vroege voorjaar of aan het begin van de zomer.
 |
Als het maar even mogelijk is, plant dan de voet van deze klimplant in de zon. De ranken met blad groeien het liefst in halfschaduw of schaduw. Aristolochia heeft opvallend grote, ronde bladeren. De kleur van het blad doet sterk denken aan de bladeren van Catalpa. De bladeren kunnen wel 25 cm lang en breed worden. De bladeren groeien ‘dakpansgewijze’ over elkaar.
Aristolochia sempervirens is een groenblijvende soort en minder goed verkrijgbaar. Deze soort kan beter een plaats krijgen op een zonnige muur.
Beide soorten maken in één seizoen wel scheuten van 6 – 8 meter lang. Het is dus zaak om deze klimplant alleen dan aan te schaffen wanneer er een groot muuroppervlak is.
 |
| De bloem van Nepenthes (bekerplant) lijkt op de Duitse pijp |
|---|
Buitengewoon geschikt (en fraai) is de plant voor grote pergola’s. In het begin moeten de jonge ranken aangebonden worden aan een draad of steunbalk. Let erop dat de constructie waaraan, waarop of waartegen Aristolochia moet groeien, sterk genoeg is. Het gewicht van een uitgegroeide en met blad getooide Duitse pijp moet niet onderschat worden.
Een stinkende bloem
De Nederlandse naam voor Aristolochia is Duitse pijp of pijpbloem. Het bijvoegsel ‘pijp’ slaat op de sifon- of pijpvormige bloem. De kleur van de bloem is meestal geelgroen of roodachtig. De bloemen zijn sterk dooraderd. Het vruchtbeginsel zit diep in de holte van de pijp. Bevruchting gebeurt door insecten. Daarvoor heeft de bloem een speciale geur, die nou niet bepaald fris is. Insecten worden hierdoor aangelokt; de tuinliefhebber kan maar beter een straatje om gaan. Wanneer er bloemen aan Aristolochia hangen, heeft dit iets indrukwekkends en is het bekijken ervan zeker de moeite waard. Aristolochia behoort tot de familie van de Aristolochiaceae.
Goed snoeien: mooie klimmer
Aristolochia moet na de winter of in het vroege voorjaar worden gesnoeid. Zwak gegroeide scheuten moeten zo dicht mogelijk bij de hoofdstengel worden weggesnoeid. (Te) laag groeiende scheuten of stengels verwijderen. De scheuten die op de hoofdstengel groeien, worden tot op 3 ogen teruggeknipt. De snoeimethode lijkt op die voor een druif. Sterke snoei bevordert de vorming van nieuwe lange scheuten.
